- Metal i fortë, i epshëm e i farkëtueshëm, me ngjyrë hiri në të argjendtë, që del nga lidhja e hekurit me një sasi të vogël karboni dhe me pak përzierje të tjera. Çelik i petëzuar. Çelik i derdhur (i lidhur). Çelik i shkrirë. Çelik i kromuar. Lidhje (aliazh) çeliku. Thikë (sustë) çeliku. Fletë çeliku. Llojet e çeliqeve. Shkrirja (derdhja) e çelikut. Petëzimi i çelikut. Uzinë çeliku. Shkrirësit e çelikut. Derdh çelik. I fortë si çeliku. Prej çeliku (si çelik) shumë i fortë, shumë i qëndrueshëm.
- përd. mb. fig. Shumë i fortë, i çeliktë. Gur çelik. Grusht çelik. Rini çelik. E bëj çelik.
- Shtyllë çeliku i pathyeshëm e i patundur, që u bën ballë rrebesheve. U vesh me (në) çelik (hekur) shih te vishem. Ha (bren) çelikun (hekurin, plumbin, gurin) me dhëmbë shih te dhëmb,~i. I ka dhënë ujë çeliku dikujt e ka bërë të ashpër e të rreptë; e ka bërë të vrazhdë e të egër në shpirt. Është zier në lëng çeliku ka vuajtur shumë e është kalitur në jetë, është regjur nga jeta.