Amë
- f.sh.
- Vendi ku nis një rrjedhë uji, burim; shtrati i një rrjedhe uji. Ama e ujit (e vijës). Ama e lumit. Del nga ama.
- fig. Burim, gurrë.
- Bimë ose kafshë mëmë. Ama e bletës mbretëresha e bletëve, matka. Pulë (patë) amë pulë (patë) që bën vezë e që shtrohet për të çelur zogj. Bimë amë.
- anat., bot. shih vezore,~ja. Ama e gruas. Ama e lules.
- Dru i shkurtër, që shërben për të mbajtur a për të shtrënguar. Ama e çatisë cungali, baballëku. Ama e vegjës shuli i vegjës.
- Pjesa e kreut në një bllok biletash, çeqesh, faturash etj., që ruhet si dëshmi për pjesën e këputur. Amë e bijë.
- spec. Kopje negative prej metali që bëhet për një gdhendje me reliev dhe që shërben për të nxjerrë prej saj kopje të tjera.
-
-
- Doli nga ama i kaloi kufijtë, e shkeli rregullin e zakonshëm e të lejueshëm. E shtie në amë e sjell përsëri brenda kufijve, e vë në udhë.
-
-
f.sh. - shih amëz,~a. Amë e mirë (e keqe). Ama e luleve. Ama e djathit. Ka (merr) amë. I jep amë.
-
- S'merr amë nga diçka nuk e njeh diçka, nuk merr erë nga një punë etj.
-