Arallëk m.sh.vjet. -
- Vend i zbrazët, hapësirë e lirë midis dy sendeve, largësi; plasë. Arallëqet e gurëve. Lë arallëk. Ka arallëk.
- Mesore a rruginë ndërmjet dhomave në shtëpitë e tipit të vjetër. Shtroi arallëkun me qilim.
- Hajat, treme. Arallëku i portës.
- Kohë e lirë; nge; pushim. S`kam (s`gjej) arallëk. Nuk i lë arallëk. S'bën arallëk nuk pushon. I jap arallëk.
- Lë arallëk lë shteg, lë vend.