ASHKËL f.
- Copë e vogël dhe e hollë që shkëputet nga një dru kur e çajmë a e presim me sëpatë; copë e vogël, rrip i ngushtë që del nga një send prej metali, kur e përpunojmë me vegla prerëse. Ashkla druri. Ashkla metali (gize, çeliku, bakri). Mbledh (djeg) ashkla. Bëj ashkla.
* S'lëshon ashkël: nuk gdhendet, nuk merr vesh, nuk ha arsye. Ia mbush kokën me ashkla: e mërzit me fjalë të kota, me cikërrima. Asnjë ashkël nuk i hiqet: nuk shqetësohet fare, nuk bëhet merak.