| B |
Bacilmbartës mb.mjek.veter. -
- Që ka në trup bacile të një sëmundjeje ngjitëse, por që vetë nuk është sëmurë; që ka bacile. Njeri bacilmbartës. Kafshë bacilmbartëse. Mjedis bacilmbartës.
- Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit (për njerëzit e kafshët). Bacilmbartës i tuberkulozit. Zbulimi i bacilmbartësve.