BAJAME f.
- bot. Pemë e vendeve të ngrohta, me gjethe të vogla e heshtake dhe me lule të bardha ose ngjyrë trëndafili, që çelin në pranverë; fryti i këtij druri, që ka trajtë vezake dhe lëvozhgë të fortë e të lëmuar; thelbi i këtij fryti, që ka shije të ëmbël ose të hidhur. Bajame e ëmbël (e hidhur). Bajame të pjekura (të qëruara, të thata). Bajame me kripë. Vaj bajamesh. Llokume me bajame. Me sy si bajame.
- vet. sh. anat., mjek. Dy gjëndra në trajtë vezake, që ndodhen në anët e grykës rrëzë gjuhës; sëmundje e këtyre gjëndrave, që shfaqet me pezmatimin dhe qelbëzimin e tyre. Iu qelbëzuan (iu sëmurën) bajamet. Më dhembin bajamet. Vuaj nga bajamet. Heq bajamet.