BAJRAKTAR m.
- vjet. Flamurtar (edhe fig.). Bajraktar i mendimit shqiptar.
- hist. Kreu i bajrakut, që përfaqësonte interesat e shtresës më të pasur e të privilegjuar dhe që drejtonte bajrakun në bazë të kanuneve patriarkale. Kullat e bajraktarit. Sillej si bajraktar.
- keq. Njeri që sillet ashpër e me mendjemadhësi, që i pëlqen vetëm të sundojë e të urdhërojë; ai që drejton punën me metoda të vjetruara, patriarkale e konservatore. Bajraktar i vogël. Ishte bërë bajraktar.
- etnogr. Krushku që mbante bajrakun e dasmës, kur shkonin të merrnin nusen; krushku i parë. Bajraktari ecte përpara.