BANDILL m. bised.
- Djalë i ri e i pashëm; djalë i këndshëm, i afrueshëm e i qeshur. Të ka nëna bandill! Mori një bandill.
- shak. Djalë i ri që do një vajzë, i dashuri i femrës. E priste bandilli.
- keq. tall. Djalë që bredh pas qejfeve e pas vajzave; ai që mbahet me të madh e hiqet si trim, por që në të vërtetë është i zbrazët. Turmë bandillësh. E kapën atë bandill.