Barkmadh mb. -
- Që e ka barkun të madh; me trup të ngjallur e me bark të kërcyer. Njeri barkmadh. Vozë (barkë, shishe) barkmadhe.
- Që ha shumë, grykës.
- fig. Që pasurohet në kurriz të të tjerëve, i pasur, shfrytëzues. Tregtarët barkmëdhenj.
- Përd. em. sipas kuptimeve të mbiemrit. Barkmëdhenjtë e pangopur.