Bashkërenditur mb. -
- I bashkërenduar. Veprime (plane) të bashkërenditura. Sulm i bashkërenditur. Në mënyrë të bashkërenditur.
- gjuh. Që është i lidhur me bashkërenditje me një njësi tjetër gjuhësore (me fjali ose me gjymtyrë fjalie). Fjali (gjymtyrë) të bashkërenditura.