Bashkëpunëtor m.sh. -
- Ai që kryen një veprimtari a një punë të përbashkët me një tjetër, ai që bashkëpunon me të tjerë për të kryer një punë. Bashkëpunëtor i ngushtë. Bashkëpunëtori më i afërt.
- Ai që bashkëpunon në një gazetë a në një revistë, me një institucion shkencor, kulturor etj., duke dërguar shkrime, studime e materiale të tjera. Bashkëpunëtor i rregullt. Bashkëpunëtor i gazetës (i revistës). Bashkëpunëtorët e jashtëm të institutit.
- Pjesë e parë e emërtimeve për detyrën dhe për titullin e punonjësve të një institucion kërkimor-shkencor, si edhe të atyre që kryejnë veprimtari kërkimore-shkencore. Bashkëpunëtor (i vjetër) shkencor. Bashkëpunëtor tekniko-shkencor.