Bezgë f.sh.bot. - Shkurre e vendeve mesdhetare, me shumë degë të holla, me gjethe të zgjatura si heshtë e poshtë me push, me lule të verdha e të mbledhura tufë, që tërheqin bletët; sfakë. Bezgë e egër. Bezgë e butë. Lule bezge.
- Vandak me bezga mospërf. njeri i trashë nga mendja.