Bic m.sh. -
- Gic, derrkuc. Bic i egër (i butë).
-
Qen i zi me trup të vogël.
- U bë bic u ngop mirë, hëngri sa u fry. Eci bic eci praptazi. Mbeti bic mbeti: pa asgjë, mbeti lakuriq. Më shkon bic nuk më vete puna mbarë, më ecën ters. E bëri barkun bic u fry së ngrëni.