BOJË I f.
- Lëndë e lëngshme ose në trajtë pluhuri të tretshëm, që përdoret për të ngjyer rroba, për të lyer sende të ndryshme, për të shkruar, për të pikturuar etj.; shtresa e kësaj lënde në sendet e lyera me të. Bojë e kuqe (e zezë). Bojë vaji. Bojë uji. Bojë dheu. Bojë arre. Bojë leshi (pambuku). Bojë këpucësh. Bojë shkrimi. Bojë flokësh. Shishja e bojës. Kuti bojërash. Lapsa me bojëra. Njollë boje. Lyej (bëj) me bojë. I jap bojë e bojatis. I vë bojë. Ngjyen me bojë. S`merr bojë. I ra boja. Ruhuni nga boja!
- Ngjyrë. Bojë argjendi. Bojë bari. Bojë hiri. Bojë qielli. Bojë limoni. Në bojë të verdhë (të kuqe, të gjelbër...).
- bised. Ngjyra e fytyrës ose pamja e përgjithshme e njeriut, çehre; keq. fytyra. I mirë nga boja. Iu prish boja. I iku (i ndryshoi) boja. I erdhi boja në vend, ia tregon boja. S`ia kam parë bojën. E ka ruajtur (e ka mbajtur) bojën e ka ruajtur bukurinë e njomësinë e fytyrës (thuhet zakonisht për gratë në moshë mesatare a të thyer). Mos iu duktë boja! mallk. Mos ia pafsha bojën! mallk.
- krahin. Vrug që u bie bimëve kur ka lagështirë të tepërt dhe që i mbulon gjethet me një shtresë të hollë pluhuri të kuq. U ka rënë boja.
- U bë si boja u prish në fytyrë, u zbeh a u pre në fytyrë nga një lajm i papritur, nga zemërimi, nga frika etj. I doli boja keq.
BOJË II f. bised.
- Shtat. I shkurtër (i gjatë) nga boja. Hedh (lëshon, merr) bojë rritet. Ishte në bojën tënde ishte i gjatë sa ti.
- Masë për lartësi, e barabartë me gjatësinë e një njeriu mesatar. Një bojë njeriu. Tri bojë burri.