Bujtës
I m.sh. -
- Ai që kalon natën ose fle përkohësisht diku, ai që rri një natë a më shumë si mysafir te dikush, ai që vjen, për të bujtur; ai që rri disa ditë në një vend.
- spec. Ai që bëhet shtrat për diçka, mbartës. Bujtës ndërmjetës (përfundimtar) i larvave.
II mb.spec. - Që bëhet shtrat për diçka, mbartës. Organizëm bujtës. Qelizë bujtëse.