Bukurtingëllues ‹ kuptimi

Bukurtingëllues mb.gjuh. -

Që hyn ndërmjet dy tingujsh për të krijuar një shqiptim të lehtë e të bukur (për tingujt).
Që është i bukur e i pëlqyeshëm (për shqiptimin e tingujve). Shqiptim bukurtingëllues.

Shih edhe: bukurtingëllim bukëshkelës zbukurues bukurezë bukagjellë bukëshitëse bukuran bukure bukuri