Bukurtingëllues ‹ kuptimi

Bukurtingëllues mb.gjuh. -

Që hyn ndërmjet dy tingujsh për të krijuar një shqiptim të lehtë e të bukur (për tingujt).
Që është i bukur e i pëlqyeshëm (për shqiptimin e tingujve). Shqiptim bukurtingëllues.

Shih edhe: bukurtingëllim bukuri bukur bukuran bukure bukurezë bukurazi bukurzani bukagjellë