Calik m.sh. -
- Kacek, shakull, kaçup. Calik vaji. Calik me verë. Caliku i farkëtarit. I fryrë si calik.
- Trastë e vogël prej lëkure të regjur keci ose qengji, që mbahet zakonisht nga barinjtë. Calik me bukë. Me calik e me fyell.
- min. Hapësirë e rrumbullakët në minierat e nëndheshme, që shërben për të lidhur dy galeri ose një galeri me vendin e nxjerrjes së mineralit.
- U bë calik (kacek) shih te kacek,~u.