Carac m.sh. - Dru i lartë i vendeve të ngrohta, me lëvore të lëmuar, me gjethe të vogla të dhëmbëzuara, që bën kokrra të vogla e me bisht të gjatë; kokrrat e këtij druri, të cilat kur piqen bëhen të zeza e hahen. Dru caraci. U poqën caracët.