DAJË m.
1. Vëllai i nënës, ungj. Dajë e nip. Djali i dajës. Shkoi te daja.
2. bised. Përdoret nga fëmijët a të rinjtë për të thirrur me nderim një burrë të moshuar; përdoret para emrit të një të moshuari në shenjë nderimi. Dajë Ceni. Mos u mërzit, o dajë!
- I thotë (i thërret) derrit dajë thjeshtligj. nga e keqja quan mik edhe atë që s'e do e s'i pëlqen; i bën qejfin një njeriu jo të mirë. S'ka më qofte te daja shih te QOFT/E,~JA.