DORËHAPUR mb.
Që të jep pa ngurim të holla etj. kur ia kërkon, që nuk kursen për të ndihmuar të tjerët, dorëdhënë, bujar. Është dorëhapur. U bë tepër dorëhapur.
DORËHAPUR mb.
Që të jep pa ngurim të holla etj. kur ia kërkon, që nuk kursen për të ndihmuar të tjerët, dorëdhënë, bujar. Është dorëhapur. U bë tepër dorëhapur.