DUHAÇ m. krahin.
1. Tufan i fortë, stuhi e madhe.
2. mit. Qenie mitologjike, e përfytyruar si një kuçedër me bisht të gjatë, që villte tym nga goja.
DUHAÇ m. krahin.
1. Tufan i fortë, stuhi e madhe.
2. mit. Qenie mitologjike, e përfytyruar si një kuçedër me bisht të gjatë, që villte tym nga goja.