DUNGË f. vjet.
Pisqollë e vjetër me një grykë, topanxhë e vogël, cupe. Mbushi dungën. Qëlloi me dungë.
DUNGË mb.
1. Që e ka bishtin të shkurtër ose të prerë (zakonisht për dhitë). Dhi dungë.
2. Përd. em. sipas kuptimit të mbiemrit (zakonisht për dhitë).