DËFTUES mb.
1. Që shërben për të treguar dikë a diçka, tregues. Gishti dëftues gishti i dytë i dorës pas gishtit të madh, gishti tregues. Rregulla dëftuese. Pjesëza dëftuese. gjuh.
2. Që shërben për të vërtetuar diçka, që shërben si dëshmi a si dëftesë. Prova dëftuese.
3. si em. ~, ~I m. ~, ~IT. Gishti dëftues. Vuri dëftuesin mbi hartë.