EKSTAZË f. libr.
Shkalla më e lartë e entuziazmit të njeriu, gjendje shpirtërore shumë e gëzueshme, dehje shpirtërore; gjendje shpirtërore e jashtëzakonshme e një njeriu që ka humbur vetëdijen, është shkëputur nga bota që e rrethon dhe bën veprime të çuditshme për shkak se vuan nga ndonjë sëmundje nervore, për shkak të veprimit ngacmues të ndonjë ilaçi etj. Ekstazë pranverore. Ishte (ra) në ekstazë.