FARE ndajf.
1. Krejt, tërësisht; në mënyrë të plotë, plotësisht. Humbi fare. U dogj fare. E mbaroi fare. Harrova fare.
2. Asnjëherë, askurrë. S'ka ardhur fare. S'e kam parë fare.
3. Aspak. S'e kuptoi fare. S'i shkon fare. Pa bërë zë fare.
4. Shumë. Fare i ri. Fare i vogël. Fare mirë. Fare pak. Fare afër.
5. përd. pakuf. As edhe një, asnjë. S'kishte njerëz fare. S'tha gjë fare.
- Për fare përgjithnjë, përgjithmonë. Ishte (bërë) fare thjeshtligj.
a) ishte budalla i madh; ishte i lënë; e kishte humbur pusullën;
b) ishte ligështuar shumë trupërisht e shpirtërisht, ishte bërë si mos me keq. S'ka gjuhë fare shih te GJUH/Ë,~A.