FISNIKËRI f.
1. Të qenët bujar, zemërgjerë e i ndershëm, sjellje fisnike, bujari. Kishte fisnikëri të madhe. Sillet me fisnikëri.
2. përmb. hist. Shtresa me e lartë dhe me e privilegjuar e klasës shfrytëzuese në shoqërinë feudale ose feudalo-borgjeze, aristokracia feudale; tërësia e fisnikëve; parësia, shtresa me e lartë e një fisi. Fisnikëria feudale.
3. vjet. Titull, me të cilin thirrej një fisnik me nderim. Fisnikëria juaj.