FIÇOR m.
- Gur i vogël zalli, i lëmuar e i rrumbullakët. Fiçor i bardhë.
- fig. Djalë i vogël dhe i shkurtër nga trupi; njeri me shtat të shkurtër.
- vjet. Djalë që shërbente si ndihmës te një murator ose te një bari; ai që ndihmonte stanarin për të bërë bulmetin, për të larë enët etj. Fiçori i stanit. Ishte bërë si fiçor: ishte pa rruar e pa qethur.
- përd. ndajf. Luaj fiçor: luaj duke vendosur një guralec në mes të një rrethi në tokë e duke e gjuajtur me gurë të tjerë.