GËRVISHTËS mb.
1. Që shërben për të gërvishtur. Mjete gërvishtëse.
2. fig. Që të vret veshin (për një zë, një tingull a një zhurmë). Zhurmë gërvishtëse. Zë (tingull) gërvishtës.
GËRVISHTËS mb.
1. Që shërben për të gërvishtur. Mjete gërvishtëse.
2. fig. Që të vret veshin (për një zë, një tingull a një zhurmë). Zhurmë gërvishtëse. Zë (tingull) gërvishtës.