Gjuhëmbajtur ‹ kuptimi

GJUHËMBAJTUR mb.

Që i mbahet goja, që mezi flet, i belbët.
Që i mat fjalët, që është i përmbajtur në të folur, që nuk i lëshon fjalët kot; që nuk flet mbarë e prapë ç'i vjen për goje; kund. gjuhëlëshuar.

Shih edhe: gjuhëtar gjuhëgjarpër gjuhëgjatë gjuhëlidhur gjuhëtrashë pagjuajtur gjuhëtharë gjuajtës gjuhustër