Harbutëri ‹ kuptimi

HARBUTËRI f.

1. përmb. vjet. Njerëzit e vegjëlisë a të klasave të shfrytëzuara të shoqërisë (përdorej me përbuzje nga klasat shfrytëzuese).
2. përb. Sjellje e keqe prej harbuti; qëndrim i vrazhdë e i rëndë.

Shih edhe: harmuri harbut harakiri harbi hartë hartues harkëtar harruar harmoni