HEJBE f. vet.
- Dy torba të mëdha prej leshi a prej liri, të endura a të qepura së bashku, që shërbejnë për të mbajtur sende të ndryshme dhe hidhen në sup njëra para e tjetra prapa ose varen në samar në të dy anët e kafshës; duqe. Një palë hejbe. Var hejbetë. Mbush hejbetë. Nxjerr nga hejbetë.
- I kishte florinjtë (paratë) me hejbe (me bisht) shih te BISHT, ~I. Nuk ia vari hejbetë (torbën, trastën, kapistrën, këmborën) shih te VAR.