HESHTAZI ndajf.
- Pa folur aspak; pa nxjerrë asnjë zë nga goja, në heshtje. E shikonte (e dëgjonte) heshtazi. Lexon heshtazi. E qortoi heshtazi. Qante heshtazi. U ndanë heshtazi.
- Pa bërë zhurmë. Shiu binte heshtazi.
- edhe fig. Pa folur e pa u ankuar; pa bërë fjalë, pa kundërshtuar fare, pa e ngritur zërin për diçka të padrejtë. I bindej heshtazi. E pranoi heshtazi.
- fig. Pa ia vënë veshin diçkaje, pa i kushtuar vëmendje, në heshtje. E kaloi heshtazi.