HIPNOZË f.
- Gjendje e afërt me gjumin, në të cilën mund të vihen njerëzit ose kafshët e larta me anë të sugjestionimit për t'i mjekuar nga ndonjë sëmundje ose për të bërë që të sillen sipas vullnetit të dikujt; forca e sugjestionit që i vë njerëzit a kafshët e larta në një gjendje të tillë, si edhe mjeshtëria e mënyrat që përdoren për këtë qëllim. Ra në hipnozë. Doli nga hipnoza. Mjekohet me anë të hipnozës. Vepron mbi të sëmurin me anë të hipnozës.
- fig. Gjendje kur një njeri është ndikuar aq fort nga diçka që i bën përshtypje të thellë, sa ka humbur vullnetin dhe vepron në mënyrë të verbër.