Hutueshëm ‹ kuptimi

HUTUESHËM ndajf.

Në gjendje hutimi, duke qenë i hutuar, hutimthi. U ngrit (u ndal) hutueshëm. Ecte (fliste) hutueshëm.

Shih edhe: hutohem hutesë hutërrohem hutuar hutë hutim hutimthi shutull thuthuq