JENIÇER m. hist.
- Ushtar këmbësor i trupave të zgjedhura osmane, që ishte marrë zakonisht nga të krishterët e vendeve të pushtuara prej Turqisë ose ishte zënë rob dhe që në vogëli ishte stërvitur e përgatitur për luftë. Komandanti (agai) i jeniçerëve. Sulmuan (u thyen) jeniçerët.