KËRRABË f.
- 1. Shkop i gjatë me njërin skaj të kthyer si grremç, që barinjtë e përdorin për të zënë për këmbe bagëtitë e imëta; grremçi i gdhendur në krye të këtij shkopi. Kërraba e bariut. Me kërrabë në dorë. Zë (kap) me kërrabë.
- 2. Furkaçe, ngarkaçe. I vuri kërrabën barrës.
- 3. Çengel a grremç ku varim diçka. Kërraba e zjarrit vargoi. Var në kërrabë.
- 4. Shatë në trajtë të sqeparit; shatërkaz.
- U bë kërrabë
- a) i doli kurrizi, u bë me kurriz;
- b) u dobësua shumë nga trupi, u bë kockë e lëkurë. Mori kërrabën u bë bari. I tërheq (i heq) kërraba nga vetja keq. sheh kryesisht interesin vetjak, mendon në radhë të parë për vete.