KËTA I dëft.
- 1. Tregon frymorë a sende (të shënuar nga emra të gjinisë mashkullore), që ndodhen më afër folësit se frymorët a sendet e tjera të atij lloji; zëvendëson një emër të gjinisë mashkullore (në numrin shumës), që përmendet në kohën kur flasim ose është përmendur pak më parë; kund. ata. Këta këtu. Ja këta. Këta shokë. Këta njerëz. Këta gurë. - Cilët folën? - Këta. - Cilët kërkon? - Këta.
- 2. Përdoret me një emër të gjinisë mashkullore (në numrin shumës) për të treguar pjesën e kohës, që shënohet nga emri ose që përmendet a është përmendur pak më parë. Këta muaj.
- 3. Përdoret para një fjalie të varur, e cila përcakton frymorët a sendet që tregon përemri (të shënuar nga emra të gjinisë mashkullore në numrin shumës), ose para një fjalie kryefjalore, e cila përcakton frymorët a sendet, që zëvendëson përemri, pavarësisht nga gjinia, me kuptimin «kushdo, cilido»; përdoret për të treguar ose për të zëvendësuar frymorët a sendet që përmenden në kohën kur flasim ose që janë përmendur pak më parë me një cilësi a tipar të caktuar. Një nga këta të rinjtë e uzinës. Këta të malit (të fushës). Këtyre që erdhën. Këtyre që ndjekin shkollat.
- 4. libr. Përdoret në vend të një emri të gjinisë mashkullore (në numrin shumës) për të mos u përsëritur emri. Punonjësit e qytetit dhe këta të fshatit.
KËTA II dëft. bised. vje
- Tregon një send (të shënuar nga një emër i gjinisë asnjanëse), që ndodhet më afër folësit se një send tjetër i njëjtë; kund. ata. Këta ujë. Këta mish.