KEQDASHËS m.
- Njeri keqdashës, dashakeq; kund. mirëdashës, dashamir.
KEQDASHËS mb.
- 1. Që ka qëllime jomiqësore ndaj dikujt e synon t'i bëjë keq; që ka zemër të keqe, që u do të keqen të tjerëve, që bëhet me keqdashje a me qëllim të keq, që bëhet për të njollosur a për të turpëruar dikë; që është veti a tipar i keqdashësit; prej keqdashësi; kund. mirëdashës. Njeri keqdashës. Ndjenjë keqdashëse. Qëllime keqdashëse. Shpifje (trillime, sulme) keqdashëse. Kritikë keqdashëse.