KIAMET m. bised.
- Fatkeqësi e madhe, shkatërrim a mjerim i madh, katastrofë; kërdi, mynxyrë. U bë kiameti.
- Shtrëngatë, furtunë; përmbytje; shi i madh. Ditë kiameti. Në këtë kiamet.
- fet. Fundi i botës. Dita e kiametit.
- përd. ndajf. Shumë, krejt. I ngjan kiamet.
Shprehje:
- Për kiamet: a) shumë, me shumicë; b) aspak, në asnjë mënyrë.
- Bëri kiametin: bëri zhurmë të madhe, u ankua me të madhe, bërtiti fort; bëri gjëmën.
- S'u bë kiameti! s'ka gjë, nuk është ndonjë gjë e madhe, s'prishet ndonjë punë e madhe.
- Pa kiametin me sy: u llahtaris nga diçka e frikshme, nga një fatkeqësi e madhe etj.; u tremb shumë nga një rrezik a e keqe e madhe që iu kanos; vuajti shumë nga diçka.