KOBTAR mb.
- 1. Që i sjell dikujt një dëm të madh, që i shkakton një fatkeqësi; që bën veprime të këqija. Punë kobtare. Njeri kobtar. Dhi kobtare.
- 2. Që nuk i zihet besë, i pabesë, tinëzar; tradhtar. Armiq kobtarë.
- 3. Që ndjell kob, i kobshëm. Errësirë (natë, qetësi) kobtare.