KUJTESË f.
- 1. Aftësi e njeriut për të mbajtur mend dhe për të riprodhuar ato që ka parë, ka dëgjuar a ka mësuar në të kaluarën. Kujtesë e fortë (e dobët). Kujtesë pamore (dëgjimore). Kujtesë logjike (mekanike). Ka kujtesë të mirë. I është dobësuar (e ka lënë) kujtesa.
- 2. Tërësia e përshtypjeve që ruan dikush në vetëdijen e tij për diçka që ka parë, që ka dëgjuar ose që ka mësuar në të kaluarën. Më mbeti në kujtesë. Nuk më hiqet (nuk më shqitet) nga kujtesa. E ruaj në kujtesë. Rrëmoj në kujtesë.
- 3. vjet. Kujtim.
- Sa për kujtesë sa për ta kujtuar.