KULLOTË f.
- 1. Vend me bar, ku çohen bagëtitë për të kullotur. Kullotë e mirë (e varfër). Kullotë delesh. Kullotë natyrore. Kullotë verore bjeshkë, mal. Kullotë dimërore vërri. Zgjerimi (përmirësimi) i kullotave.
- 2. Ushqim për bagëtinë ose për shpendët. E ka kullotën të mirë. U hedh bagëtive kullotë.
- E hëngri kullotën (barin, livadhin, çairin) shih te HA.