KUTURU ndajf.
- Pa e numëruar, pa e peshuar e pa e zgjedhur; toptan. I bleu (i mori) kuturu.
- Me hamendje, pa të dhëna të përpikta e të sigurta. Vepron kuturu.
- Pa një drejtim të caktuar, pa e ditur se ku. Ecte kuturu. Shtiu (qëlloi) kuturu.
- Në erë, në tym; kot. Flet (ia fut) kuturu.