Këllëç ‹ kuptimi

KËLLËÇ m.

1. Armë e bardhë si shpatë, që pret nga të dyja anët dhe mbahet pa këllëf në brez; kordhë, shpatë, pallë. Me këllëç në dorë. Nxori këllëçin. E preu me këllëç.
2. fig. Zgjedhë, dhunë e egër. Nën këllëçin e dikujt.

Shih edhe: këllëf këlliç këllqe këllehet këlleqkë këllirë këlli këllk kërcell