LËPUSHË f.
- 1. bot. Bimë barishtore shumëvjeçare, me gjethe të mëdha, me lule të bardha në të verdhë, që rritet në liqene, në ujëra të ndenjura etj.; lëkua. Lëpushë gjoli. Lule (fletë) lëpushe.
- 2. bot. Bimë barishtore dyvjeçare, me gjethe vezake e me push nga të dyja anët, me kërcell të lartë deri dy metra, që çel lule të verdha në tufë.
- 3. bot. Lloj lëpjete e hidhur me fletë të gjata e si të kuqërreme që rritet nëpër hendeqe e në vende me lagështirë dhe që nuk hahet; lëpjetë kali. Nuk është lëpjetë, po lëpushë.
- 4. Gjethe e madhe në trajtë llape. Lëpushat e duhanit.
- 5. Lëvorja e kallirit të misrit, llapushat. Lëpushat e misrit. I hoqi lëpushat kallirit.
- 6. bised. edhe mospërf. shih LËPUSHK/Ë,~A 2.
- 7. arb. Letër e shkruar. Mori një lëpushë nga djali.
- E zgjati gjuhën si lëpushë (si lëpjetë) keq. shih te LËPJETË,~A.