Landër ‹ kuptimi

LANDËR f.

Shkurre e helmët, me gjethe të gjata e të ngushta që nuk bien në dimër, me lule të mëdha në ngjyrë trëndafili a të bardha e të grumbulluara tufë, që rritet në viset jugore e me diell dhe që mbillet për zbukurim. Lule landre.

Shih edhe: landar plandër kalandër landare tëlandër plandë kalander lanet blanë