LEMZË f.
- 1. Lëvizje e pavullnetshme e mushkërive, që shkaktohet nga tkurrja e menjëhershme e diafragmës dhe që na e ndërpret frymëmarrjen për një çast të shkurtër; zë i ndërprerë e i mbytur që del nga gryka kur bëhet kjo lëvizje e mushkërive. E zuri (e mori) lemza. E nget (e ngacmon) lemza. Ka lemzën.
- E bëri për lemzë dikë e rrahu shumë, e zhdëpi në dru.