Llapëtij ‹ kuptimi

LLAPËTIJ jokal.

1. vet. veta III. Bën shumë dritë, llamburit; ndrit, shkëlqen. Llapëtijnë dritat. Llapëtijnë këpucët. Llapëtin shtëpia (dhoma, rruga). Llapëtinte nga pastërtia.
2. kal. E bëjë ndritë shumë, e shkëlqej. I llapëtiu xhamat (enët).

Shih edhe: llapëtimë llapë llapëtor llapëtyrë llapërçit llapit llapëroj llapës llap