LËMOHEM vetv.
- Fërkohem a kruhem diku; i përkëdhelem dikujt. Lëmohej pas drurit (pas shtyllës, pas pemës). Shumë po lëmohet.
- fig. Jap shkas për t'u grindur më ha kurrizi. Vetë po lëmohet ai djalë.
- I kreh e i shtroj mirë flokët; zbukurohem. Krihem e lëmohem.
- vet. veta III. Bëhet i kthjellët, pastrohet, kthjellohet (për motin etj.). U lëmua moti (koha. qielli).
- Pës. e LËMOJ.