MËNGJES m.
- 1. Fillimi i ditës, koha pak përpara e pas lindjes së diellit; pjesa e parë e ditës, koha që kur gdhihet e deri në mesditë, paradrekja; kund. mbrëmje. Mëngjes i bukur (i kthjellët, i vrenjtur, i ftohtë). Mëngjes janari (vere). Era (vesa, mjegulla) e mëngjesit. Drita e mëngjesit. Gjumi i mëngjesit. Gjimnastika e mëngjesit. Në orën pesë të mëngjesit. Sot (nesër) në mëngjes. Në mëngjes herët (vonë). Nga mëngjesi deri në mbrëmje gjithë ditën. Mëngjes për mëngjes çdo mëngjes. Ngrihem në mëngjes.
- 2. Ushqimi që hahet në këtë kohë të ditës; të ngrënët në këtë kohë; sillë. Ha mëngjesin. Pas mëngjesit u ngrit e shkoi.
- Në një mëngjes të bukur një ditë në mëngjes, dikur papritur e pa kujtuar. Matet me hijen (me diellin) e mëngjesit (e mbrëmjes) keq. e vlerëson veten më shumë se sa është në të vërtetë, është mendjemadh, e mburr veten e nënvlerëson të tjerët. U zhduk (humbi, shkriu) si vesa e mëngjesit (si vesa në diell) shih te VES/Ë,~A. Dielli duket (shihet) që në mëngjes (që kur lind) fj. u. shih te DIELL,~I. Dita e mirë (moti i mirë) duket që në mëngjes fj. u. vlerat, anët e mira të dikujt a të diçkaje duken që në fillim, se si do të jetë dikush a diçka duket që në krye. Ç'pështyn në mëngjes, e lëpin në darkë shih te LËPIJ. Lule mëngjesi bot. shih te LUL/E,~JA. Ylli i Mëngjesit astr. shih tek YLL,~I 1.